Red Wine...

Νιώθω ότι θέλω να γράψω...
Για αυτό ξανά μπήκα σήμερα στο blog μου...
Αλλά δεν ξέρω τι...

Δεν ξέρω τι είναι αυτό που με κρατάει πίσω...
Που με κάνει να σκέφτομαι ,πρώτου γράψω το "σωστό"..
Πρώτου γράψω το "αληθινό"...

Ξέρω ότι είμαι κουραστικός τύπος...
Ξέρω ότι φαίνομαι αρκετά...Ψεύτικος

Αλλά ρε γαμώτο...Όταν τρέμουν τα πόδια σου...
Όταν σε πιάνει ψυχοπλάκωμα...
Όταν η διάθεση σου είναι στα πατώματα...

Πόσο ψεύτικος μπορεί να είσαι;;
Κι ας είμαι...ας πούμε ότι είμαι...
Κορόιδευω και τον εαυτό μου..
τόσα πολλά ψυχολογικά έχω πλέον;;;
που προσπαθώ να ξεγελάσω εμένα;;

Αν κάποιος μου έλεγε αυτά που νιώθω εγώ...
θα τον έλεγα ψεύτικο...επιδιξία..ποζέρι..
Δεν ξέρω πως να το ονομάσω...

Πάντως το ζήτημα είναι ότι η εμπιστοσύνη έχει χαθεί μετάξι ανθρώπου...
Λες τόσο εύκολα σε μισώ,τόσο εύκολα χαλάρωσε,τόσο εύκολα νευριάζεις,τόσο εύκολα αγχώνεσε,τόσο εύκολα λες σε αγαπώ..
Που όταν το νιώθεις πραγματικά...νιώθεις ότι δεν σε πιστεύει κανείς....

Πατάει την ίδια γη με σένα...

                 
Πατάει την ίδια γη...νιώθεις μίσος για το ανθρώπινο είδος...
Πατάει την ίδια γη...νιώθεις υπερήφανος...

Όταν βλέπω όλα αυτά τα ρεμάλια...
Όταν βλέπω ανθρώπους να καταστρέφουν ζωές...
Άλλων ανθρώπων,ζώων...κτλ κτλ...
Όταν βλέπω ανθρώπους να καταστρέφουν τόσο εγωιστικά το περιβάλλον...το περιβάλλον που ανήκει σε τόσες ζωές...μια φράση μου έρχεται..."Άντε γαμήσου άνθρωπε"
Ναι τότε όντως είμαι μισάνθρωπος! και είμαι υπερήφανος!

Υπερήφανος όμως είμαι όταν γνωρίζω και άτομα ,που μόνο καλό προσφέρουν! η πικρή αλήθεια είναι όμως ότι γνώρισα λίγα...ελάχιστα...βασικά ίσως μόνο ένα...! αλλά αυτό μου δίνει ελπίδες ότι θα συναντήσω και δεύτερο...

Έχω κάποιους στόχους για αυτόν τον κόσμο!
Πρώτος είναι αυτός που ανέφερα...να γνωρίσω δεύτερο ανθρώπινο-άνθρωπο!:P
Δεύτερος είναι να μαζευτούν περίπου 745 δις κουνούπια και να μας αφανίσουν...τόσα έχουμε σκοτώσει!
Τρίτος είναι να μην απεβιώσουμε από αυτό! να ζήσουμε εξαντλημένοι...χωρίς ρούχα και στα τέσσερα πόδια...και να μας δένουν σκύλοι! Να μας ρίχνουν φόλα και να ψωφάμε...
Τέταρτος , να αρχίσουν οι φώκιες να μας κοπανάνε στο έδαφος και να περνούν το δέρμα μας για γούνες!! (μαζί τους οι τίγρης,τα λιοντάρια , οι αλεπούδες κτλ!!)
και Πέμπτος και τελευταίος...να ξυπνήσουν τα δέντρα και να μας κάψουν τα σπίτια...

Αυτός είναι όμορφος κόσμος...Ο ΟΜΟΡΦΌΤΕΡΟΣ ΚΌΣΜΟΣ!!!

Και όταν η νύχτα έρθει...

                         
Περίπου στις 6 κάθε πρωί ο ήλιος ανατείλει..Όμορφη εικόνα,άκρως ρομαντική και όλα τα συναφή..
Αλλά επιτρέψτε μου να αναφερθώ στις δικές μου προτιμήσεις...όταν ο ήλιος πέφτει..
Δεν θέλω φώτα...δεν θέλω μουσικές...δεν θέλω ήχους της πόλης..
θέλω ένα μέρος που να ακούγετε μόνο ο αέρας,άντε και κανένας γρύλος,για να μου κάνει ατμόσφαιρα...
θέλω να βρω την ησυχία μου...έχω κουραστεί να βλέπω κόσμο να τρέχει...να τρέχει για να περιμένει να ξημερώσει για να ξανά τρέξει!!
Εγώ λοιπόν περιμένω να νυχτώσει...
Περιμένω την στιγμή που όλα θα είναι σκοτεινά και δεν θα ξέρω αν και ποιός στέκεται μπροστά μου...
θέλω να γνωρίσω ανθρώπους ,που μαζί μου κυκλοφορούν μόνο την νύχτα...
και ξανά λέω...μαύρο σκοτάδι...να μην βλέπεις τίποτα...να μην με κρίνει κανείς για το πως είμαι εξωτερικά...να ακούει την φωνή μου μόνο...Να γνωρίσει εμένα και όχι έναν σκελετό με δέρμα...να μάθει τον χαρακτήρα μου...

Κάθε άρθρο μου σε αυτό το blog έχω αποφασίσει να είναι "μαύρο"....
Αυτό θα είναι το πιο φωτεινό που έχω γράψει!
Και το μόνο που θα μου δίνει ελπίδα!!
ότι κάποια μέρα ,θα γνωρίσω τον άνθρωπο που θα με ξέρει χωρίς να με έχει δει ποτέ!
Γιατί αυτός θα είναι ο μόνος που με γνώρισε ολοκληρωτικά...

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας...

"Φτου ξε'λευθερία " - "ύπνωση"

                                    
"Κάθε μέρα έψαχνα...έψαχνα να βρω ένα υπόγειο σπίτι...κάπου στο άγνωστο..κοντά σε ένα πάρκο...ξέρεις...είχα και εγώ ένα σκύλο...και όταν πλέον ήταν μάταιο να ψάχνω το σπίτι...έχασα και το πάρκο και τον σκύλο...Δεν με νοιάζει που δεν βρήκα αυτό το σπίτι...με νοιάζει και σκέφτομαι μόνο εκείνες τις στιγμές που πέρασα ψάχνοντας ,με την υπέροχη και γλυκιά μου "ύπνωση"...αυτή θέλω...και αυτή θέλω να μου φέρεται πίσω...κανένα σπίτι ,κανένα πάρκο...μόνο αυτή...να είσαι περήφανος για αυτό που έχεις και να προχωράς...αυτό έμαθα από όλη την ιστορία...
Γυρνώντας σπίτι,χαμογέλασα...και είπα τουλάχιστον έχω εσένα "ύπνωση"....
....Και τι δεν θα έδινα για να ξανά ψάξω...όχι για το υπόγειο...αλλά για την όλη φάση ρε γαμώτο..."

Η απάντηση μου σε αυτό το άρθρο : http://www.iwaslocked.blogspot.gr/2013/02/blog-post_12.html
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας...

"Ξέρεις κάτι;;;θα........"

"Ξέρεις κάτι;; Δεν με νοιάζει.....
Ξέρεις κάτι;; ένα πράγμα θα με πειράξει...
ξέρεις κάτι;; μόνο αν μου πεις πως δεν μ'αγαπάς....
μόνο αν μου πεις πως δεν σε κάνει να δακρύζεις....
μόνο αν μου πεις πως δεν είσαι αυτό που γνώρισα...
μόνο αν μου πεις ότι με κορόιδεψες...
μόνο αν με απατήσεις....
μόνο αν με μαχαιρώσεις...
μόνο αν με παρατήσεις....
μόνο αν γελάσεις ειρωνικά μαζί μου...
μόνο αν μου πεις ότι με μισείς...
μόνο αν μου πεις ότι τα εννοείς όλα αυτά...
μόνο αν......μπορέσω να πάψω να σε αγαπώ,θα.....
τρία χρόνια έφυγαν...έχασα τρία χρόνια....γιατί και πως;
δεν τα άξιζα αυτά τα τρία χρόνια;;; ξέρεις κάτι;; αν μου τα δώσεις πίσω,θα.....
πέντε μήνες....ήρθαν...πλέον δεν φεύγουν...πλέον μόνο έρχονται...
κι όλα αυτά επειδή εσύ έφυγες...αλλά εγώ δεν μιλάω για εσένα...απλά μου αρέσει να είμαι δειλός..."

Το έγραψα πριν μια ώρα...
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας...

"Προσοχή : "

"Πιάσε μου το χέρι...πέφτω στο κενό..
Πιάσε με,νιώσε με...μόνο για μια στιγμή...
Πιάσε με,γιατί σαν μικρό παιδί φοβάμαι το ύψος...
θέλω να νιώσω ότι είσαι πίσω μου...
θέλω να νιώσω το άγγιγμα σου να μου πιάνει το χέρι...
Σήμερα συνέβη κάτι τρομερό...είδα ένα τρομακτικό όνειρο...Κάποιος παραίτησε ένα μωρό...ένα μωρό στην άκρη του δρόμου...το μωρό δεν είχε αναπνοή...δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι..μα ξαφνικά πετάγομαι από το κρεβάτι...ιδρωμένος...τα χέρια μου έτρεμαν ,ακόμα το θυμάμαι!Τα πόδια μου είχαν κοπεί...ήμουν δακρυσμένος...ένιωθα έναν πόνο στην καρδιά.....Έτρεξα και έτρεξα να σε βρω,αλλά δεν ήσουν πουθενά....Βγήκα στους δρόμους έτρεξα ,φώναξα,με έδειχναν όλοι με το δάχτυλο...ο τρελός! ο τρελός!...δεν με ένοιαζε...έπρεπε απλά να σε βρω...ξαφνικά βρήκα μπροστά μου το όνειρο...είδα μπροστά μου αυτό το δρόμο...έτρεξα να δω....ένιωθα ότι κάτι είχε συμβεί.....κοιτάζω εκεί στην γωνία................ήταν ένα νεκρό κουτάβι......από τότε χρειάζομαι μόνο το χέρι σου...."

Το είχα γράψει το 2007 ....ευχαριστώ για τον χρόνο σας...

-Η ταινία μου-

                                 
Στο προηγούμενο άρθρο μιλούσα για τις στιγμές...
Αναφέρομε και στις στιγμές που κάνουν την ζωή σου μια ταινία,
αλλά θα ήθελα να το αναλύσω λίγο όλο αυτό...

Πολλοί ντρέπεστε..ντρέπεστε να πείτε ότι θέλετε να ζείτε σαν πρωταγωνιστές,επειδή ,προφανώς μεγαλώσατε ,και αυτά είναι για παιδιά,και εσύ έχεις βγάλει μούσια ,ή αν είσαι κοπέλα βυζιά,και υπάρχουν σημαντικότερα πράγματα από το να σκέφτεσαι όπως όταν ήσουν 10 , έτσι ;;;

Αν έχεις τέτοια άποψη ,γενικά μην μπεις στον κόπο να διαβάσεις αυτό το άρθρο.
Έχω αρκετά επιθετικό ύφος,αλλά μου την δίνει στα νεύρα η σοβαροφάνεια και η δήθεν ωριμότητα.

Και περνάω στο θέμα....
Μια ταινία μπορεί να σε κάνει και αυτή με την σειρά της ,να δεις τα πράγματα αλλιώς..
Να σε κάνει να ερωτευτείς ,να κλάψεις ,να χαρείς,κτλ...
Εμένα προσωπικά μια ταινία ,με έκανε να ανακαλύψω με ποιά είμαι ερωτευμένος :P

Ξέρω ,ξέρω...έχω βαλθεί να σας κουφάνω, και με έχετε πάρει για παλαβό...
Δεν με ενδιαφέρει,μιας και ούτε την ταυτότητα μου επρόκειτο να σας αποκαλύψω,ούτε σας πέφτει λόγος!!

Όπως μια παιδική ταινία διαμορφώνει τα παιδικά σου χρόνια...
Έτσι και μια ταινία διαμορφώνει την εφηβεία σου...
Και κατά συνέπια ,όλη σου την ζωή...

Τα παιδικά μου χρόνια τα διαμόρφωσαν ταινίες όπως το lion king , ο Kουασιμόδος και γενικά η ζωή μου μέχρι τα 10 (και όχι μόνο ) είναι μια disney !


Στην συνέχεια μπαίνω στην εφηβεία...
θέση παίρνουν οι ταινίες όπως το "Garage day " ,"brick " ,"school of rock ",και πολλές άλλες που με είχαν κάνει να πειραματίζομαι (όπως είναι λογικό στην εφηβεία)...-φυσικά και δεν έφτασα στα άκρα,μιας και ταινίες όπως το brick τρομάζουν λίγο :P -

Τώρα;; επιστημονικά βρίσκομαι ακόμα στην εφηβεία...αλλά νιώθω ότι κάτι μεγάλωσε μέσα μου! ναι οι ταινίες ακόμα με επηρεάζουν ,αλλά και ταινίες με καψούρα,δράση,όνειρα,κωμωδίες...γενικά είδη και όχι κάτι συγκεκριμένο όπως ήταν παλιά...

Στα 15 σου σκέφτεσαι να κανείς κάτι ακραίο...να δοκιμάζεις ακραία,από αντίδραση,από περιέργεια και από χίλια δύο πράγματα!Αργότερα που σκέφτεσαι και τα όνειρα (γύρω στα 18 ) ,αυτομάτως σκέφτεσαι και το μέλλον!


Παρόλαυτα κάτι δεν αλλάζει όταν βλέπεις μια ταινία ,ότι ηλικία κι αν είσαι...
ΠΆΝΤΑ σκέφτεσαι σαν πρωταγωνιστής...
Και στην ζωή σου έτσι να είσαι...
Απλά πρέπει να προσέξεις δύο πράγματα...
1 Να μην σου βγει σε εγωισμό...γιατί στις ταινίες πάντα ο εγωιστής πληγώνεται :P
2 Σε καμία ταινία,το όμορφο τέλος ,δεν ήρθε ούτε άμεσος ,ούτε χωρίς να αγωνιστής!
Οπότε μην περιμένετε ,για να είναι η ζωή σας μια ταινία ,αυτομάτως να είναι όλα ρόδινα!
Γιατί να θυμάστε ,στην ταινία που μόλις είδατε,έγιναν τόσα και τόσα μέχρι να υπάρξει καταξίωση!!

Αν έχεις όνειρα ,η ζωή σου γίνεται ταινία :)
Με σεβασμό!!

Η φράση της ημέρας :
<<Το να μαθαίνεις,δεν είναι γενικά εύκολο και ακόμη πιο δύσκολο, είναι να εφαρμόζεις αυτό που έχεις μάθει>>

Στιγμές Part 1 - θεωρία του χάους

                                    
Το παλιό το βαριέσαι εύκολα,αλλά και το καινούριο γίνεται γρήγορα παλιό. Κάπως έτσι είναι η φάση μου με τα blogs ,είχα ένα παλιά , το σταμάτησα,και τώρα αρχίζω αυτό εδώ.Να γράφω,να χαλαρώνω κι ας μιλάω μόνος μου.Να γράφω ένα άρθρο την μέρα, πέντε άρθρα την μέρα ,ένα άρθρο τον μήνα και πάει λέγοντας. Δεν ξέρω τι με πιάνει... Αυτή η γαμημένη απορία θα μου μείνει πάντα... Γενικά και αόριστα! Εκεί που είμαι καλά ,εκεί που τα έχω καλά με τους φίλους μου ,με την παρέα μου , με την σχολή μου , με τα όνειρα μου... Πάντα κάτι λείπει... 

Anyway... Φτάνει με τον πρόλογο ,καταλάβατε τι θα διαβάζετε εδώ μέσα πιστεύω... Ξεκινάω με ένα θέμα που το περιγράφεις με μια μόνο λέξη... -Στιγμές-... Επειδή όμως είναι μια λέξη = χίλιες που λέμε,θα το χωρίσω σε μερικά parts... Έτσι ώστε να έχω την ευκαιρία ,να παρουσιάσω και την χαρούμενη αλλά και την άσχημη πλευρά της λέξης... 

Μπορεί να σας φανεί τρελό όλο αυτό,αλλά αν ψάξετε θα καταλάβετε ότι και εσείς τα έχετε ζήσει όλα αυτά που βλέπετε σε ταινίες!Απλά δεν έχετε κάτσει να το σκεφτείτε... Το φαινόμενο του χάους... Όταν με μια σου κίνηση,μια απόφαση... Όταν άργησες να πας κάπου έστω και 2 λεπτά... Και ο κόσμος γύρω σου αλλάζει...κάποιος φεύγει επειδή εσύ άργησες 2 λεπτά... Αρκετά τρελοφαντασμένο έτσι ;;; Κι όμως μια στιγμή μπορεί να σου πάρει πρόσωπα,μπορεί να σου φέρει πρόσωπα. Μια στιγμή μπορεί να σε σοκάρει τόσο ,που και εσύ ο ίδιος να αλλάξεις τρόπο ζωής... Από ένα ντοκιμαντέρ που θα δεις στην TV ,μέχρι ένα ακραίο ατύχημα που θα έχεις στον δρόμο... 

Ένα ντοκιμαντέρ μπορεί να σε κάνει ,να αλλάξεις γούστα ακόμη και στο φαγητό,επειδή είδες πως είναι να σκοτώνουν ένα ζώο ,για να κανείς κατάχρηση εσύ μετά... Με ένα ντοκιμαντέρ ,μπορεί να αποκτήσεις γνώση για θρησκείες και να αλλάξεις θρησκευτικές αντιλήψεις... Αν έρθει μια νύχτα,που περπατάς στον δρόμο,και τα φώτα ενός αυτοκινήτου σε στραβώνουν,σε μια διασταύρωση...Αν βρέχει ,αν έχει ομίχλη,και ο οδηγός δεν πατήσει φρένο..σε μια στιγμή θα βρεθείς κάτω..Σε μια στιγμή μπορεί να δεις πιο "ακριβή" την ζωή,σε μια στιγμή μπορεί να γίνει η ζωή σου πιο δύσκολη...σε μια στιγμή μπορεί και να μην έχεις ζωή... 

Παρόλα αυτά επειδή μιλάμε για στιγμές... Και επειδή ΠΆΝΤΑ μου αρέσει να τα βάζω με το χάος.. Από το αυτοκίνητο που σε πάτησε κατεβαίνει ο ανερχόμενος έρωτας της ζωής σου... Σε μια μόνο στιγμή παραλίγο να χάσεις την ζωή σου,άλλαξε η ζωή σου,άλλαξε η σκέψη σου...και γέμισε η ζωή σου... Γαμώ τα σενάρια...νιώθω ότι χαραμίζομαι εδώ μέσα :P 

Μα γιατί να σας φαίνεται τόσο παράλογο και τρελό;; Γιατί ο άνθρωπος να έχει χάσει τόσο πολύ την μαγεία;;; Εγώ γιατί να μην νιώθω ελπίδες;; ότι έτσι θα γνωρίσω το άλλο μου μισό;; Εγώ μπορεί να γνωρίσω αυτό που ψάχνω ,στο λεωφορείο,στον δρόμο,σε μια συναυλία,πάνω στην σκηνή,σε ένα πάρκο,σε ένα νοσοκομείο,σε μια καφετέρια και και και... Όλο αυτό σας φαίνεται χαζό...ΑΛΛΆ τι παραπάνω έχει ,ή τι λιγότερο έχει,από τα σενάρια των ταινιών;;; Τι ζούνε αυτοί στο κουτί,που ΔΕΝ ζείτε εσείς...Δεν λέω να καταντήσετε τρελοφαντασμένοι σαν εμένα...Αλλά να μην χάνετε την μαγεία που σας προσφέρουν οι στιγμές...Αν και παράλογο,να χαίρεστε και στις άσχημες στιγμές! Γιατί είναι μια επιβεβαίωση...ότι ζεις,ότι οι καλές στιγμές υπάρχουν...


Αυτά για αρχή...
Με σεβασμό...